denuncírati
denuncírati (koga, što) dv. 〈prez. denùncīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, prid. trp. denùncīrān, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| denuncirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | denunciram |
| 2. | denunciraš |
| 3. | denuncira |
| množina | |
| 1. | denunciramo |
| 2. | denuncirate |
| 3. | denunciraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | denuncirat ću |
| 2. | denuncirat ćeš |
| 3. | denuncirat će |
| množina | |
| 1. | denuncirat ćemo |
| 2. | denuncirat ćete |
| 3. | denuncirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | denuncirah |
| 2. | denunciraše |
| 3. | denunciraše |
| množina | |
| 1. | denuncirasmo |
| 2. | denunciraste |
| 3. | denuncirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | denuncirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | denuncirao sam |
| 2. | denuncirao si |
| 3. | denuncirao je |
| množina | |
| 1. | denuncirali smo |
| 2. | denuncirali ste |
| 3. | denuncirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam denuncirao |
| 2. | bio si denuncirao |
| 3. | bio je denuncirao |
| množina | |
| 1. | bili smo denuncirali |
| 2. | bili ste denuncirali |
| 3. | bili su denuncirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | denunciraj |
| množina | |
| 1. | denuncirajmo |
| 2. | denuncirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| denuncirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| denunciravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| denuncirao, denuncirala, denunciralo | |
| denuncirali, denuncirale, denuncirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| denunciran, denuncirana, denuncirano | |
| denuncirani, denuncirane, denuncirana | |
Definicija
| 1. | baviti se doušništvom; potkazati/potkazivati |
| 2. | pren. lažno optužiti/optuživati neku osobu ili grupu u javnosti ili putem anonimne ili potpisane prijave nadležnim vlastima; (o)klevetati |
Etimologija
✧ vidi denuncijácija
