distonírati
distonírati () dv. 〈prez. distònīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, prid. trp. distònīrān, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| distonirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | distoniram |
| 2. | distoniraš |
| 3. | distonira |
| množina | |
| 1. | distoniramo |
| 2. | distonirate |
| 3. | distoniraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | distonirat ću |
| 2. | distonirat ćeš |
| 3. | distonirat će |
| množina | |
| 1. | distonirat ćemo |
| 2. | distonirat ćete |
| 3. | distonirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | distonirah |
| 2. | distoniraše |
| 3. | distoniraše |
| množina | |
| 1. | distonirasmo |
| 2. | distoniraste |
| 3. | distonirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | distonirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | distonirao sam |
| 2. | distonirao si |
| 3. | distonirao je |
| množina | |
| 1. | distonirali smo |
| 2. | distonirali ste |
| 3. | distonirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam distonirao |
| 2. | bio si distonirao |
| 3. | bio je distonirao |
| množina | |
| 1. | bili smo distonirali |
| 2. | bili ste distonirali |
| 3. | bili su distonirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | distoniraj |
| množina | |
| 1. | distonirajmo |
| 2. | distonirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| distonirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| distoniravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| distonirao, distonirala, distoniralo | |
| distonirali, distonirale, distonirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| distoniran, distonirana, distonirano | |
| distonirani, distonirane, distonirana | |
Definicija
| 1. | (ot)pjevati u krivom tonu, pogrešno (od)svirati; falširati |
| 2. | pren. odudariti/odudarati od čega, ob. na nezgodan ili neprihvatljiv način |
Etimologija
✧ vidi distònija1
