distingvírati
distingvírati (što) dv. 〈prez. distìngvīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| distingvirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | distingviram |
| 2. | distingviraš |
| 3. | distingvira |
| množina | |
| 1. | distingviramo |
| 2. | distingvirate |
| 3. | distingviraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | distingvirat ću |
| 2. | distingvirat ćeš |
| 3. | distingvirat će |
| množina | |
| 1. | distingvirat ćemo |
| 2. | distingvirat ćete |
| 3. | distingvirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | distingvirah |
| 2. | distingviraše |
| 3. | distingviraše |
| množina | |
| 1. | distingvirasmo |
| 2. | distingviraste |
| 3. | distingvirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | distingvirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | distingvirao sam |
| 2. | distingvirao si |
| 3. | distingvirao je |
| množina | |
| 1. | distingvirali smo |
| 2. | distingvirali ste |
| 3. | distingvirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam distingvirao |
| 2. | bio si distingvirao |
| 3. | bio je distingvirao |
| množina | |
| 1. | bili smo distingvirali |
| 2. | bili ste distingvirali |
| 3. | bili su distingvirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | distingviraj |
| množina | |
| 1. | distingvirajmo |
| 2. | distingvirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| distingvirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| distingviravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| distingvirao, distingvirala, distingviralo | |
| distingvirali, distingvirale, distingvirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| distingviran, distingvirana, distingvirano | |
| distingvirani, distingvirane, distingvirana | |
Definicija
odvojiti/odvajati po razlici (ob. o pojmovima); razlikovati, (raz)lučiti
Etimologija
✧ vidi distìnkcija
