vještáčiti
vještáčiti () nesvrš. 〈prez. vjèštāčīm, pril. sad. -čēći, gl. im. -čēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| vještačiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | vještačim |
| 2. | vještačiš |
| 3. | vještači |
| množina | |
| 1. | vještačimo |
| 2. | vještačite |
| 3. | vještače |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | vještačit ću |
| 2. | vještačit ćeš |
| 3. | vještačit će |
| množina | |
| 1. | vještačit ćemo |
| 2. | vještačit ćete |
| 3. | vještačit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | vještačah |
| 2. | vještačaše |
| 3. | vještačaše |
| množina | |
| 1. | vještačasmo |
| 2. | vještačaste |
| 3. | vještačahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | vještačio sam |
| 2. | vještačio si |
| 3. | vještačio je |
| množina | |
| 1. | vještačili smo |
| 2. | vještačili ste |
| 3. | vještačili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam vještačio |
| 2. | bio si vještačio |
| 3. | bio je vještačio |
| množina | |
| 1. | bili smo vještačili |
| 2. | bili ste vještačili |
| 3. | bili su vještačili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | vještači |
| množina | |
| 1. | vještačimo |
| 2. | vještačite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| vještačeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| vještačio, vještačila, vještačilo | |
| vještačili, vještačile, vještačila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| vještačen, vještačena, vještačeno | |
| vještačeni, vještačene, vještačena | |
Definicija
kao vještak utvrđivati činjenično stanje (čega) i davati stručno mišljenje
Etimologija
✧ vidi vjȅšt
