vijòriti
vijòriti (se) nesvrš. 〈prez. -īm (se), pril. sad. -rēći (se), gl. im. -rēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| vijoriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | vijorim |
| 2. | vijoriš |
| 3. | vijori |
| množina | |
| 1. | vijorimo |
| 2. | vijorite |
| 3. | vijore |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | vijorit ću |
| 2. | vijorit ćeš |
| 3. | vijorit će |
| množina | |
| 1. | vijorit ćemo |
| 2. | vijorit ćete |
| 3. | vijorit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | vijorah |
| 2. | vijoraše |
| 3. | vijoraše |
| množina | |
| 1. | vijorasmo |
| 2. | vijoraste |
| 3. | vijorahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | vijorio sam |
| 2. | vijorio si |
| 3. | vijorio je |
| množina | |
| 1. | vijorili smo |
| 2. | vijorili ste |
| 3. | vijorili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam vijorio |
| 2. | bio si vijorio |
| 3. | bio je vijorio |
| množina | |
| 1. | bili smo vijorili |
| 2. | bili ste vijorili |
| 3. | bili su vijorili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | vijori |
| množina | |
| 1. | vijorimo |
| 2. | vijorite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| vijoreći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| vijorio, vijorila, vijorilo | |
| vijorili, vijorile, vijorila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| vijoren, vijorena, vijoreno | |
| vijoreni, vijorene, vijorena | |
Definicija
| 1. | (, se) lepršati viseći o nečemu na vjetru [rublje se vijori; zastava vijori] |
| 2. | (čime) mahati (čime) tako da leprša [vijoriti zastavom] |
Etimologija
✧ v. vihor
