tokáriti
tokáriti (što) nesvrš. 〈prez. tòkārīm, pril. sad. -rēći, prid. trp. tòkāren, gl. im. -rēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| tokariti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | tokarim |
| 2. | tokariš |
| 3. | tokari |
| množina | |
| 1. | tokarimo |
| 2. | tokarite |
| 3. | tokare |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | tokarit ću |
| 2. | tokarit ćeš |
| 3. | tokarit će |
| množina | |
| 1. | tokarit ćemo |
| 2. | tokarit ćete |
| 3. | tokarit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | tokarah |
| 2. | tokaraše |
| 3. | tokaraše |
| množina | |
| 1. | tokarasmo |
| 2. | tokaraste |
| 3. | tokarahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | tokario sam |
| 2. | tokario si |
| 3. | tokario je |
| množina | |
| 1. | tokarili smo |
| 2. | tokarili ste |
| 3. | tokarili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam tokario |
| 2. | bio si tokario |
| 3. | bio je tokario |
| množina | |
| 1. | bili smo tokarili |
| 2. | bili ste tokarili |
| 3. | bili su tokarili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | tokari |
| množina | |
| 1. | tokarimo |
| 2. | tokarite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| tokareći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| tokario, tokarila, tokarilo | |
| tokarili, tokarile, tokarila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| tokaren, tokarena, tokareno | |
| tokareni, tokarene, tokarena | |
Definicija
obrađivati drvo ili kovinu tokarskim strojem; strugati, točiti
Onomastika
♦ pr. (prema zanimanju): Tȍkār (Čakovec, Zagreb)
Etimologija
✧ v. tok2
