teokràcija
teokràcija ž
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | teokracija |
| G | teokracije |
| D | teokraciji |
| A | teokraciju |
| V | teokracijo |
| L | teokraciji |
| I | teokracijom |
| množina | |
| N | teokracije |
| G | teokracija |
| D | teokracijama |
| A | teokracije |
| V | teokracije |
| L | teokracijama |
| I | teokracijama |
Definicija
| 1. | fil. oblik državnog upravljanja zasnovan na stajalištu da je smisao cjelokupnog ljudskog rada i postojanja priprema »nebeskoga carstva« pod neposrednim nadzorom Crkve; takav državni poredak izveden je iz božanske volje |
| 2. | pol. oblik državnog uređenja u kojem svećenstvo ili crkveni poglavar ima i političku vlast; vlada u Božje ime i navodno utemeljuje vlast na Božjoj objavi; teokratizam, usp. hijerokràcija |
Etimologija
✧ grč. theokratía ≃ teo- + -kracija
