tèretiti
tèretiti (koga, što) nesvrš. 〈prez. -īm, pril. sad. -tēći, gl. im. -ećēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| teretiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | teretim |
| 2. | teretiš |
| 3. | tereti |
| množina | |
| 1. | teretimo |
| 2. | teretite |
| 3. | terete |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | teretit ću |
| 2. | teretit ćeš |
| 3. | teretit će |
| množina | |
| 1. | teretit ćemo |
| 2. | teretit ćete |
| 3. | teretit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | terećah |
| 2. | terećaše |
| 3. | terećaše |
| množina | |
| 1. | terećasmo |
| 2. | terećaste |
| 3. | terećahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | teretio sam |
| 2. | teretio si |
| 3. | teretio je |
| množina | |
| 1. | teretili smo |
| 2. | teretili ste |
| 3. | teretili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam teretio |
| 2. | bio si teretio |
| 3. | bio je teretio |
| množina | |
| 1. | bili smo teretili |
| 2. | bili ste teretili |
| 3. | bili su teretili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | tereti |
| množina | |
| 1. | teretimo |
| 2. | teretite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| tereteći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| teretio, teretila, teretilo | |
| teretili, teretile, teretila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| terećen, terećena, terećeno | |
| terećeni, terećene, terećena | |
Definicija
| 1. | pravn. stavljati komu što na teret; okrivljavati |
| 2. | zaduživati [teretiti na čiji račun] |
Etimologija
✧ vidi tèret
