transcendírati
transcendírati (što) dv. 〈prez. transcèndīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Dv. | |
---|---|
infinitiv | |
transcendirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | transcendiram |
2. | transcendiraš |
3. | transcendira |
množina | |
1. | transcendiramo |
2. | transcendirate |
3. | transcendiraju |
futur | |
jednina | |
1. | transcendirat ću |
2. | transcendirat ćeš |
3. | transcendirat će |
množina | |
1. | transcendirat ćemo |
2. | transcendirat ćete |
3. | transcendirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | transcendirah |
2. | transcendiraše |
3. | transcendiraše |
množina | |
1. | transcendirasmo |
2. | transcendiraste |
3. | transcendirahu |
aorist | |
jednina | |
1. | transcendirah |
2. | |
3. | |
množina | |
1. | |
2. | |
3. | |
perfekt | |
jednina | |
1. | transcendirao sam |
2. | transcendirao si |
3. | transcendirao je |
množina | |
1. | transcendirali smo |
2. | transcendirali ste |
3. | transcendirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam transcendirao |
2. | bio si transcendirao |
3. | bio je transcendirao |
množina | |
1. | bili smo transcendirali |
2. | bili ste transcendirali |
3. | bili su transcendirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | transcendiraj |
množina | |
1. | transcendirajmo |
2. | transcendirajte |
glagolski prilog sadašnji | |
transcendirajući | |
glagolski prilog prošli | |
transcendiravši | |
glagolski pridjev aktivni | |
transcendirao, transcendirala, transcendiralo | |
transcendirali, transcendirale, transcendirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
transcendiran, transcendirana, transcendirano | |
transcendirani, transcendirane, transcendirana |
1. | prijeći/prelaziti iz jednog područja u drugo |
2. | fil. a. prijeći/prelaziti granice iskustva, biti izvan ili iznad osjetilnog opažanja; prelaziti u sferu transcendentnoga b. u metafizici prijeći/prelaziti iz prirodnoga u natprirodno, iz konačnoga u beskonačno, iz uvjetnoga u bezuvjetno |