upokòjiti
upokòjiti (koga) svrš. 〈prez. upòkojīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. upòkojen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| upokojiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | upokojim |
| 2. | upokojiš |
| 3. | upokoji |
| množina | |
| 1. | upokojimo |
| 2. | upokojite |
| 3. | upokoje |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | upokojit ću |
| 2. | upokojit ćeš |
| 3. | upokojit će |
| množina | |
| 1. | upokojit ćemo |
| 2. | upokojit ćete |
| 3. | upokojit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | upokojih |
| 2. | upokoji |
| 3. | upokoji |
| množina | |
| 1. | upokojismo |
| 2. | upokojiste |
| 3. | upokojiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | upokojio sam |
| 2. | upokojio si |
| 3. | upokojio je |
| množina | |
| 1. | upokojili smo |
| 2. | upokojili ste |
| 3. | upokojili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam upokojio |
| 2. | bio si upokojio |
| 3. | bio je upokojio |
| množina | |
| 1. | bili smo upokojili |
| 2. | bili ste upokojili |
| 3. | bili su upokojili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | upokoji |
| množina | |
| 1. | upokojimo |
| 2. | upokojite |
| glagolski prilog prošli | |
| upokojivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| upokojio, upokojila, upokojilo | |
| upokojili, upokojile, upokojila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| upokojen, upokojena, upokojeno | |
| upokojeni, upokojene, upokojena | |
Definicija
| 1. | dati komu pokoj |
| 2. | učiniti da tko bude spokojan; umiriti, smiriti |
| 3. | razg. ubiti |
Etimologija
✧ u- + v. pokoj
