upètljati
upètljati (se) svrš. 〈prez. -ām (se), pril. pr. -āvši (se), prid. trp. ȕpetljān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| upetljati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | upetljam |
| 2. | upetljaš |
| 3. | upetlja |
| množina | |
| 1. | upetljamo |
| 2. | upetljate |
| 3. | upetljaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | upetljat ću |
| 2. | upetljat ćeš |
| 3. | upetljat će |
| množina | |
| 1. | upetljat ćemo |
| 2. | upetljat ćete |
| 3. | upetljat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | upetljah |
| 2. | upetlja |
| 3. | upetlja |
| množina | |
| 1. | upetljasmo |
| 2. | upetljaste |
| 3. | upetljaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | upetljao sam |
| 2. | upetljao si |
| 3. | upetljao je |
| množina | |
| 1. | upetljali smo |
| 2. | upetljali ste |
| 3. | upetljali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam upetljao |
| 2. | bio si upetljao |
| 3. | bio je upetljao |
| množina | |
| 1. | bili smo upetljali |
| 2. | bili ste upetljali |
| 3. | bili su upetljali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | upetljaj |
| množina | |
| 1. | upetljajmo |
| 2. | upetljajte |
| glagolski prilog prošli | |
| upetljavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| upetljao, upetljala, upetljalo | |
| upetljali, upetljale, upetljala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| upetljan, upetljana, upetljano | |
| upetljani, upetljane, upetljana | |
Definicija
| 1. | (što) vezati tako loše da se ne može lako razvezati ni razmrsiti |
| 2. | (koga, se) zaplesti, umiješati, uplesti u nešto loše |
