unakáziti
unakáziti (koga, što, se) svrš. 〈prez. unàkāzīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. unàkāžen〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
unakaziti | |
prezent | |
jednina | |
1. | unakazim |
2. | unakaziš |
3. | unakazi |
množina | |
1. | unakazimo |
2. | unakazite |
3. | unakaze |
futur | |
jednina | |
1. | unakazit ću |
2. | unakazit ćeš |
3. | unakazit će |
množina | |
1. | unakazit ćemo |
2. | unakazit ćete |
3. | unakazit će |
aorist | |
jednina | |
1. | unakazih |
2. | unakazi |
3. | unakazi |
množina | |
1. | unakazismo |
2. | unakaziste |
3. | unakaziše |
perfekt | |
jednina | |
1. | unakazio sam |
2. | unakazio si |
3. | unakazio je |
množina | |
1. | unakazili smo |
2. | unakazili ste |
3. | unakazili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam unakazio |
2. | bio si unakazio |
3. | bio je unakazio |
množina | |
1. | bili smo unakazili |
2. | bili ste unakazili |
3. | bili su unakazili |
imperativ | |
jednina | |
2. | unakazi |
množina | |
1. | unakazimo |
2. | unakazite |
glagolski prilog prošli | |
unakazivši | |
glagolski pridjev aktivni | |
unakazio, unakazila, unakazilo | |
unakazili, unakazile, unakazila | |
glagolski pridjev pasivni | |
unakažen, unakažena, unakaženo | |
unakaženi, unakažene, unakažena |