uglàčati
uglàčati (što) svrš. 〈prez. uglàčām, pril. pr. -āvši, prid. trp. ȕglačān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uglačati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | uglačam |
| 2. | uglačaš |
| 3. | uglača |
| množina | |
| 1. | uglačamo |
| 2. | uglačate |
| 3. | uglačaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | uglačat ću |
| 2. | uglačat ćeš |
| 3. | uglačat će |
| množina | |
| 1. | uglačat ćemo |
| 2. | uglačat ćete |
| 3. | uglačat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | uglačah |
| 2. | uglača |
| 3. | uglača |
| množina | |
| 1. | uglačasmo |
| 2. | uglačaste |
| 3. | uglačaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | uglačao sam |
| 2. | uglačao si |
| 3. | uglačao je |
| množina | |
| 1. | uglačali smo |
| 2. | uglačali ste |
| 3. | uglačali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam uglačao |
| 2. | bio si uglačao |
| 3. | bio je uglačao |
| množina | |
| 1. | bili smo uglačali |
| 2. | bili ste uglačali |
| 3. | bili su uglačali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uglačaj |
| množina | |
| 1. | uglačajmo |
| 2. | uglačajte |
| glagolski prilog prošli | |
| uglačavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| uglačao, uglačala, uglačalo | |
| uglačali, uglačale, uglačala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| uglačan, uglačana, uglačano | |
| uglačani, uglačane, uglačana | |
Definicija
| 1. | a. učiniti glatkim i sjajnim, učiniti da ne bude više hrapavo b. urediti glačalom, učiniti da bude ravno; ispeglati |
| 2. | pren. razg. potpuno urediti (tekst, stil itd.); dotjerati |
Etimologija
✧ u- + v. glačati
