udíviti
udíviti svrš. 〈prez. ùdīvīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ùdīvljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| udiviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | udivim |
| 2. | udiviš |
| 3. | udivi |
| množina | |
| 1. | udivimo |
| 2. | udivite |
| 3. | udive |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | udivit ću |
| 2. | udivit ćeš |
| 3. | udivit će |
| množina | |
| 1. | udivit ćemo |
| 2. | udivit ćete |
| 3. | udivit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | udivih |
| 2. | udivi |
| 3. | udivi |
| množina | |
| 1. | udivismo |
| 2. | udiviste |
| 3. | udiviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | udivio sam |
| 2. | udivio si |
| 3. | udivio je |
| množina | |
| 1. | udivili smo |
| 2. | udivili ste |
| 3. | udivili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam udivio |
| 2. | bio si udivio |
| 3. | bio je udivio |
| množina | |
| 1. | bili smo udivili |
| 2. | bili ste udivili |
| 3. | bili su udivili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | udivi |
| množina | |
| 1. | udivimo |
| 2. | udivite |
| glagolski prilog prošli | |
| udivivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| udivio, udivila, udivilo | |
| udivili, udivile, udivila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| udivljen, udivljena, udivljeno | |
| udivljeni, udivljene, udivljena | |
Definicija
| 1. | (koga) izazvati divljenje, čuđenje; zadiviti |
| 2. | (se) zadiviti se |
Etimologija
✧ u- + v. diviti se
