ucvíliti
ucvíliti (koga) svrš. 〈prez. ùcvīlīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ùcvīljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ucviliti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ucvilim |
| 2. | ucviliš |
| 3. | ucvili |
| množina | |
| 1. | ucvilimo |
| 2. | ucvilite |
| 3. | ucvile |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ucvilit ću |
| 2. | ucvilit ćeš |
| 3. | ucvilit će |
| množina | |
| 1. | ucvilit ćemo |
| 2. | ucvilit ćete |
| 3. | ucvilit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | ucvilih |
| 2. | ucvili |
| 3. | ucvili |
| množina | |
| 1. | ucvilismo |
| 2. | ucviliste |
| 3. | ucviliše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ucvilio sam |
| 2. | ucvilio si |
| 3. | ucvilio je |
| množina | |
| 1. | ucvilili smo |
| 2. | ucvilili ste |
| 3. | ucvilili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ucvilio |
| 2. | bio si ucvilio |
| 3. | bio je ucvilio |
| množina | |
| 1. | bili smo ucvilili |
| 2. | bili ste ucvilili |
| 3. | bili su ucvilili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ucvili |
| množina | |
| 1. | ucvilimo |
| 2. | ucvilite |
| glagolski prilog prošli | |
| ucvilivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ucvilio, ucvilila, ucvililo | |
| ucvilili, ucvilile, ucvilila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ucviljen, ucviljena, ucviljeno | |
| ucviljeni, ucviljene, ucviljena | |
Definicija
ožalostiti, rastužiti tako da izaziva suze
Etimologija
✧ u- + v. cviliti
