uzrujávati
uzrujávati (koga, se) nesvrš. 〈prez. uzrùjāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uzrujavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | uzrujavam |
| 2. | uzrujavaš |
| 3. | uzrujava |
| množina | |
| 1. | uzrujavamo |
| 2. | uzrujavate |
| 3. | uzrujavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | uzrujavat ću |
| 2. | uzrujavat ćeš |
| 3. | uzrujavat će |
| množina | |
| 1. | uzrujavat ćemo |
| 2. | uzrujavat ćete |
| 3. | uzrujavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | uzrujavah |
| 2. | uzrujavaše |
| 3. | uzrujavaše |
| množina | |
| 1. | uzrujavasmo |
| 2. | uzrujavaste |
| 3. | uzrujavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | uzrujavao sam |
| 2. | uzrujavao si |
| 3. | uzrujavao je |
| množina | |
| 1. | uzrujavali smo |
| 2. | uzrujavali ste |
| 3. | uzrujavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam uzrujavao |
| 2. | bio si uzrujavao |
| 3. | bio je uzrujavao |
| množina | |
| 1. | bili smo uzrujavali |
| 2. | bili ste uzrujavali |
| 3. | bili su uzrujavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uzrujavaj |
| množina | |
| 1. | uzrujavajmo |
| 2. | uzrujavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| uzrujavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| uzrujavao, uzrujavala, uzrujavalo | |
| uzrujavali, uzrujavale, uzrujavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| uzrujavan, uzrujavana, uzrujavano | |
| uzrujavani, uzrujavane, uzrujavana | |
Etimologija
✧ vidi uzrùjati
