ustrèptati
ustrèptati () svrš. 〈prez. ùstrepćēm/-ām, pril. pr. -āvši, prid. rad. ȕstreptao〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
ustreptati | |
prezent | |
jednina | |
1. | ustrepćem |
2. | ustrepćeš |
3. | ustrepće |
množina | |
1. | ustrepćemo |
2. | ustrepćete |
3. | ustrepću |
futur | |
jednina | |
1. | ustreptat ću |
2. | ustreptat ćeš |
3. | ustreptat će |
množina | |
1. | ustreptat ćemo |
2. | ustreptat ćete |
3. | ustreptat će |
aorist | |
jednina | |
1. | ustreptah |
2. | ustrepta |
3. | ustrepta |
množina | |
1. | ustreptasmo |
2. | ustreptaste |
3. | ustreptaše |
perfekt | |
jednina | |
1. | ustreptao sam |
2. | ustreptao si |
3. | ustreptao je |
množina | |
1. | ustreptali smo |
2. | ustreptali ste |
3. | ustreptali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam ustreptao |
2. | bio si ustreptao |
3. | bio je ustreptao |
množina | |
1. | bili smo ustreptali |
2. | bili ste ustreptali |
3. | bili su ustreptali |
imperativ | |
jednina | |
2. | ustrepći |
množina | |
1. | ustrepćimo |
2. | ustrepćite |
glagolski prilog prošli | |
ustreptavši | |
glagolski pridjev aktivni | |
ustreptao, ustreptala, ustreptalo | |
ustreptali, ustreptale, ustreptala |