uspavljívati
uspavljívati (koga, se) nesvrš. 〈prez. uspàvljujēm, pril. sad. uspàvljujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uspavljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | uspavljujem |
| 2. | uspavljuješ |
| 3. | uspavljuje |
| množina | |
| 1. | uspavljujemo |
| 2. | uspavljujete |
| 3. | uspavljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | uspavljivat ću |
| 2. | uspavljivat ćeš |
| 3. | uspavljivat će |
| množina | |
| 1. | uspavljivat ćemo |
| 2. | uspavljivat ćete |
| 3. | uspavljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | uspavljivah |
| 2. | uspavljivaše |
| 3. | uspavljivaše |
| množina | |
| 1. | uspavljivasmo |
| 2. | uspavljivaste |
| 3. | uspavljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | uspavljivao sam |
| 2. | uspavljivao si |
| 3. | uspavljivao je |
| množina | |
| 1. | uspavljivali smo |
| 2. | uspavljivali ste |
| 3. | uspavljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam uspavljivao |
| 2. | bio si uspavljivao |
| 3. | bio je uspavljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo uspavljivali |
| 2. | bili ste uspavljivali |
| 3. | bili su uspavljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uspavljuj |
| množina | |
| 1. | uspavljujmo |
| 2. | uspavljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| uspavljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| uspavljivao, uspavljivala, uspavljivalo | |
| uspavljivali, uspavljivale, uspavljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| uspavljivan, uspavljivana, uspavljivano | |
| uspavljivani, uspavljivane, uspavljivana | |
Etimologija
✧ vidi uspávati
