usložnjávati
usložnjávati (što, se) nesvrš. 〈prez. uslòžnjāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| usložnjavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | usložnjavam |
| 2. | usložnjavaš |
| 3. | usložnjava |
| množina | |
| 1. | usložnjavamo |
| 2. | usložnjavate |
| 3. | usložnjavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | usložnjavat ću |
| 2. | usložnjavat ćeš |
| 3. | usložnjavat će |
| množina | |
| 1. | usložnjavat ćemo |
| 2. | usložnjavat ćete |
| 3. | usložnjavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | usložnjavah |
| 2. | usložnjavaše |
| 3. | usložnjavaše |
| množina | |
| 1. | usložnjavasmo |
| 2. | usložnjavaste |
| 3. | usložnjavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | usložnjavao sam |
| 2. | usložnjavao si |
| 3. | usložnjavao je |
| množina | |
| 1. | usložnjavali smo |
| 2. | usložnjavali ste |
| 3. | usložnjavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam usložnjavao |
| 2. | bio si usložnjavao |
| 3. | bio je usložnjavao |
| množina | |
| 1. | bili smo usložnjavali |
| 2. | bili ste usložnjavali |
| 3. | bili su usložnjavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | usložnjavaj |
| množina | |
| 1. | usložnjavajmo |
| 2. | usložnjavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| usložnjavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| usložnjavao, usložnjavala, usložnjavalo | |
| usložnjavali, usložnjavale, usložnjavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| usložnjavan, usložnjavana, usložnjavano | |
| usložnjavani, usložnjavane, usložnjavana | |
Definicija
komplicirati (se)
Etimologija
✧ vidi uslòžniti
