ùrušiti
ùrušiti (se) svrš. 〈prez. -īm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. ùrušen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| urušiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | urušim |
| 2. | urušiš |
| 3. | uruši |
| množina | |
| 1. | urušimo |
| 2. | urušite |
| 3. | uruše |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | urušit ću |
| 2. | urušit ćeš |
| 3. | urušit će |
| množina | |
| 1. | urušit ćemo |
| 2. | urušit ćete |
| 3. | urušit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | uruših |
| 2. | uruši |
| 3. | uruši |
| množina | |
| 1. | urušismo |
| 2. | urušiste |
| 3. | urušiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | urušio sam |
| 2. | urušio si |
| 3. | urušio je |
| množina | |
| 1. | urušili smo |
| 2. | urušili ste |
| 3. | urušili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam urušio |
| 2. | bio si urušio |
| 3. | bio je urušio |
| množina | |
| 1. | bili smo urušili |
| 2. | bili ste urušili |
| 3. | bili su urušili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uruši |
| množina | |
| 1. | urušimo |
| 2. | urušite |
| glagolski prilog prošli | |
| urušivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| urušio, urušila, urušilo | |
| urušili, urušile, urušila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| urušen, urušena, urušeno | |
| urušeni, urušene, urušena | |
Definicija
| 1. | (što) oboriti stablo, posjeći stablo |
| 2. | (se) a. od trajanja ili drugog razloga djelomično ili potpuno pasti okomito, samo u sebe, u svoje mjesto (o zgradi, konstrukciji) b. pren. posve propasti (o planovima, ideologijama, ob. u pejor. kontekstu) |
Etimologija
✧ u- + v. rušiti
