zabŕljati
zabŕljati (se) svrš. 〈prez. zàbṟljām (se), pril. pr. -āvši (se), prid. trp. zàbṟljān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zabrljati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zabrljam |
| 2. | zabrljaš |
| 3. | zabrlja |
| množina | |
| 1. | zabrljamo |
| 2. | zabrljate |
| 3. | zabrljaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zabrljat ću |
| 2. | zabrljat ćeš |
| 3. | zabrljat će |
| množina | |
| 1. | zabrljat ćemo |
| 2. | zabrljat ćete |
| 3. | zabrljat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | zabrljah |
| 2. | zabrlja |
| 3. | zabrlja |
| množina | |
| 1. | zabrljasmo |
| 2. | zabrljaste |
| 3. | zabrljaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zabrljao sam |
| 2. | zabrljao si |
| 3. | zabrljao je |
| množina | |
| 1. | zabrljali smo |
| 2. | zabrljali ste |
| 3. | zabrljali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zabrljao |
| 2. | bio si zabrljao |
| 3. | bio je zabrljao |
| množina | |
| 1. | bili smo zabrljali |
| 2. | bili ste zabrljali |
| 3. | bili su zabrljali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zabrljaj |
| množina | |
| 1. | zabrljajmo |
| 2. | zabrljajte |
| glagolski prilog prošli | |
| zabrljavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zabrljao, zabrljala, zabrljalo | |
| zabrljali, zabrljale, zabrljala | |
Definicija
| 1. | (se) zamrljati lice oko usta jedući (o djeci) |
| 2. | (što) pren. razg. loše obaviti što [zabrljati stvar]; pokvariti, pogriješiti, zabrljaviti |
Etimologija
✧ za- + v. brljati
