zadešávati
zadešávati (koga, se) nesvrš. 〈prez. zadèšāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zadešavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zadešavam |
| 2. | zadešavaš |
| 3. | zadešava |
| množina | |
| 1. | zadešavamo |
| 2. | zadešavate |
| 3. | zadešavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zadešavat ću |
| 2. | zadešavat ćeš |
| 3. | zadešavat će |
| množina | |
| 1. | zadešavat ćemo |
| 2. | zadešavat ćete |
| 3. | zadešavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | zadešavah |
| 2. | zadešavaše |
| 3. | zadešavaše |
| množina | |
| 1. | zadešavasmo |
| 2. | zadešavaste |
| 3. | zadešavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zadešavao sam |
| 2. | zadešavao si |
| 3. | zadešavao je |
| množina | |
| 1. | zadešavali smo |
| 2. | zadešavali ste |
| 3. | zadešavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zadešavao |
| 2. | bio si zadešavao |
| 3. | bio je zadešavao |
| množina | |
| 1. | bili smo zadešavali |
| 2. | bili ste zadešavali |
| 3. | bili su zadešavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zadešavaj |
| množina | |
| 1. | zadešavajmo |
| 2. | zadešavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| zadešavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zadešavao, zadešavala, zadešavalo | |
| zadešavali, zadešavale, zadešavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zadešavan, zadešavana, zadešavano | |
| zadešavani, zadešavane, zadešavana | |
Etimologija
✧ vidi zàdesiti
