zatajívati
zatajívati (koga, što, ) nesvrš. 〈prez. zatàjujēm, pril. sad. zatàjujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zatajivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zatajujem |
| 2. | zatajuješ |
| 3. | zatajuje |
| množina | |
| 1. | zatajujemo |
| 2. | zatajujete |
| 3. | zatajuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zatajivat ću |
| 2. | zatajivat ćeš |
| 3. | zatajivat će |
| množina | |
| 1. | zatajivat ćemo |
| 2. | zatajivat ćete |
| 3. | zatajivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | zatajivah |
| 2. | zatajivaše |
| 3. | zatajivaše |
| množina | |
| 1. | zatajivasmo |
| 2. | zatajivaste |
| 3. | zatajivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zatajivao sam |
| 2. | zatajivao si |
| 3. | zatajivao je |
| množina | |
| 1. | zatajivali smo |
| 2. | zatajivali ste |
| 3. | zatajivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zatajivao |
| 2. | bio si zatajivao |
| 3. | bio je zatajivao |
| množina | |
| 1. | bili smo zatajivali |
| 2. | bili ste zatajivali |
| 3. | bili su zatajivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zatajuj |
| množina | |
| 1. | zatajujmo |
| 2. | zatajujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| zatajujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zatajivao, zatajivala, zatajivalo | |
| zatajivali, zatajivale, zatajivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zatajivan, zatajivana, zatajivano | |
| zatajivani, zatajivane, zatajivana | |
Etimologija
✧ vidi zatájiti
