zašútjeti
zašútjeti () svrš. 〈prez. zàšūtīm, pril. pr. -ēvši, prid. rad. zašútio/zašútjela ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zašutjeti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zašutim |
| 2. | zašutiš |
| 3. | zašuti |
| množina | |
| 1. | zašutimo |
| 2. | zašutite |
| 3. | zašute |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zašutjet ću |
| 2. | zašutjet ćeš |
| 3. | zašutjet će |
| množina | |
| 1. | zašutjet ćemo |
| 2. | zašutjet ćete |
| 3. | zašutjet će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | zašutjeh |
| 2. | zašutje |
| 3. | zašutje |
| množina | |
| 1. | zašutjesmo |
| 2. | zašutjeste |
| 3. | zašutješe |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zašutio sam |
| 2. | zašutio si |
| 3. | zašutio je |
| množina | |
| 1. | zašutjeli smo |
| 2. | zašutjeli ste |
| 3. | zašutjeli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zašutio |
| 2. | bio si zašutio |
| 3. | bio je zašutio |
| množina | |
| 1. | bili smo zašutjeli |
| 2. | bili ste zašutjeli |
| 3. | bili su zašutjeli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zašuti |
| množina | |
| 1. | zašutimo |
| 2. | zašutite |
| glagolski prilog prošli | |
| zašutjevši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zašutio, zašutjela, zašutjelo | |
| zašutjeli, zašutjele, zašutjela | |
Definicija
početi šutjeti, prestati govoriti
Etimologija
✧ za- + v. šutjeti
