brzojáviti
brzojáviti (što) svrš. 〈prez. brzòjāvīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. brzòjavljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| brzojaviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | brzojavim |
| 2. | brzojaviš |
| 3. | brzojavi |
| množina | |
| 1. | brzojavimo |
| 2. | brzojavite |
| 3. | brzojave |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | brzojavit ću |
| 2. | brzojavit ćeš |
| 3. | brzojavit će |
| množina | |
| 1. | brzojavit ćemo |
| 2. | brzojavit ćete |
| 3. | brzojavit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | brzojavih |
| 2. | brzojavi |
| 3. | brzojavi |
| množina | |
| 1. | brzojavismo |
| 2. | brzojaviste |
| 3. | brzojaviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | brzojavio sam |
| 2. | brzojavio si |
| 3. | brzojavio je |
| množina | |
| 1. | brzojavili smo |
| 2. | brzojavili ste |
| 3. | brzojavili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam brzojavio |
| 2. | bio si brzojavio |
| 3. | bio je brzojavio |
| množina | |
| 1. | bili smo brzojavili |
| 2. | bili ste brzojavili |
| 3. | bili su brzojavili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | brzojavi |
| množina | |
| 1. | brzojavimo |
| 2. | brzojavite |
| glagolski prilog prošli | |
| brzojavivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| brzojavio, brzojavila, brzojavilo | |
| brzojavili, brzojavile, brzojavila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| brzojavljen, brzojavljena, brzojavljeno | |
| brzojavljeni, brzojavljene, brzojavljena | |
Definicija
javiti putem brzojava, poslati brzojavku, javiti putem telegrafa, poslati telegram
Etimologija
✧ vidi bȑzojāv
