zvȍcati
zvȍcati (, komu) nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zvocati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zvocam |
| 2. | zvocaš |
| 3. | zvoca |
| množina | |
| 1. | zvocamo |
| 2. | zvocate |
| 3. | zvocaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zvocat ću |
| 2. | zvocat ćeš |
| 3. | zvocat će |
| množina | |
| 1. | zvocat ćemo |
| 2. | zvocat ćete |
| 3. | zvocat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | zvocah |
| 2. | zvocaše |
| 3. | zvocaše |
| množina | |
| 1. | zvocasmo |
| 2. | zvocaste |
| 3. | zvocahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zvocao sam |
| 2. | zvocao si |
| 3. | zvocao je |
| množina | |
| 1. | zvocali smo |
| 2. | zvocali ste |
| 3. | zvocali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zvocao |
| 2. | bio si zvocao |
| 3. | bio je zvocao |
| množina | |
| 1. | bili smo zvocali |
| 2. | bili ste zvocali |
| 3. | bili su zvocali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zvocaj |
| množina | |
| 1. | zvocajmo |
| 2. | zvocajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| zvocajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zvocao, zvocala, zvocalo | |
| zvocali, zvocale, zvocala | |
Definicija
razg. pejor. stalno prigovarati, stavljati dosadne primjedbe, dosađivati prigovorima
Onomastika
♦ pr. (nadimačko): Zvócak (Donji Miholjac, I Slavonija)
Etimologija
✧ v. zvuk
