klokòtati
klokòtati () nesvrš. 〈prez. klòkoćēm, pril. sad. klòkoćūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| klokotati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | klokoćem |
| 2. | klokoćeš |
| 3. | klokoće |
| množina | |
| 1. | klokoćemo |
| 2. | klokoćete |
| 3. | klokoću |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | klokotat ću |
| 2. | klokotat ćeš |
| 3. | klokotat će |
| množina | |
| 1. | klokotat ćemo |
| 2. | klokotat ćete |
| 3. | klokotat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | klokotah |
| 2. | klokotaše |
| 3. | klokotaše |
| množina | |
| 1. | klokotasmo |
| 2. | klokotaste |
| 3. | klokotahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | klokotao sam |
| 2. | klokotao si |
| 3. | klokotao je |
| množina | |
| 1. | klokotali smo |
| 2. | klokotali ste |
| 3. | klokotali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam klokotao |
| 2. | bio si klokotao |
| 3. | bio je klokotao |
| množina | |
| 1. | bili smo klokotali |
| 2. | bili ste klokotali |
| 3. | bili su klokotali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | klokoći |
| množina | |
| 1. | klokoćimo |
| 2. | klokoćite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| klokoćući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| klokotao, klokotala, klokotalo | |
| klokotali, klokotale, klokotala | |
Definicija
šumjeti zvukom koji podsjeća na klokot
Etimologija
✧ vidi klȍkōt
