kolèrik
kolèrik m 〈V -iče, N mn -ici〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | kolerik |
| G | kolerika |
| D | koleriku |
| A | kolerika |
| V | koleriče |
| L | koleriku |
| I | kolerikom |
| množina | |
| N | kolerici |
| G | kolerika |
| D | kolericima |
| A | kolerike |
| V | kolerici |
| L | kolericima |
| I | kolericima |
Definicija
psih. onaj koji je po temperamentu sklon brzom i snažnom uzbuđivanju
Etimologija
✧ lat. cholericus: žučni, žučljiv ← grč. kholerikós, v. kolera
