konjugírati
konjugírati (što) nesvrš. 〈prez. konjùgīrām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| konjugirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | konjugiram |
| 2. | konjugiraš |
| 3. | konjugira |
| množina | |
| 1. | konjugiramo |
| 2. | konjugirate |
| 3. | konjugiraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | konjugirat ću |
| 2. | konjugirat ćeš |
| 3. | konjugirat će |
| množina | |
| 1. | konjugirat ćemo |
| 2. | konjugirat ćete |
| 3. | konjugirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | konjugirah |
| 2. | konjugiraše |
| 3. | konjugiraše |
| množina | |
| 1. | konjugirasmo |
| 2. | konjugiraste |
| 3. | konjugirahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | konjugirao sam |
| 2. | konjugirao si |
| 3. | konjugirao je |
| množina | |
| 1. | konjugirali smo |
| 2. | konjugirali ste |
| 3. | konjugirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam konjugirao |
| 2. | bio si konjugirao |
| 3. | bio je konjugirao |
| množina | |
| 1. | bili smo konjugirali |
| 2. | bili ste konjugirali |
| 3. | bili su konjugirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | konjugiraj |
| množina | |
| 1. | konjugirajmo |
| 2. | konjugirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| konjugirajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| konjugirao, konjugirala, konjugiralo | |
| konjugirali, konjugirale, konjugirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| konjugiran, konjugirana, konjugirano | |
| konjugirani, konjugirane, konjugirana | |
Definicija
| 1. | gram. mijenjati glagol po licima u, broju, vremenu, načinu; sprezati |
| 2. | oploditi/oplođavati se — o nekim algama i jednostaničnim organizmima |
Etimologija
✧ njem. konjugieren ≃ lat. coniugatio: sprezanje ≃ coniugatus: spregnut ← coniugare
