bȅjt
bȅjt m 〈N mn -ovi〉
Definicija
jez. knjiž. u poeziji naroda Bliskog i Srednjeg istoka distih koji daje zaokruženu misao u raznim pjesničkim žanrovima (gazela, kasida, mesnevi); po broju bejtova računa se duljina pjesme
Etimologija
✧ tur. beyt ← arap. bäyt
