pošandŕcati
pošandŕcati () svrš. 〈prez. pošàndṟcām, pril. pr. -āvši, prid. rad. pošandŕcao〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| pošandrcati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | pošandrcam |
| 2. | pošandrcaš |
| 3. | pošandrca |
| množina | |
| 1. | pošandrcamo |
| 2. | pošandrcate |
| 3. | pošandrcaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | pošandrcat ću |
| 2. | pošandrcat ćeš |
| 3. | pošandrcat će |
| množina | |
| 1. | pošandrcat ćemo |
| 2. | pošandrcat ćete |
| 3. | pošandrcat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | pošandrcah |
| 2. | pošandrca |
| 3. | pošandrca |
| množina | |
| 1. | pošandrcasmo |
| 2. | pošandrcaste |
| 3. | pošandrcaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | pošandrcao sam |
| 2. | pošandrcao si |
| 3. | pošandrcao je |
| množina | |
| 1. | pošandrcali smo |
| 2. | pošandrcali ste |
| 3. | pošandrcali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam pošandrcao |
| 2. | bio si pošandrcao |
| 3. | bio je pošandrcao |
| množina | |
| 1. | bili smo pošandrcali |
| 2. | bili ste pošandrcali |
| 3. | bili su pošandrcali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | pošandrcaj |
| množina | |
| 1. | pošandrcajmo |
| 2. | pošandrcajte |
| glagolski prilog prošli | |
| pošandrcavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| pošandrcao, pošandrcala, pošandrcalo | |
| pošandrcali, pošandrcale, pošandrcala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| pošandrcan, pošandrcana, pošandrcano | |
| pošandrcani, pošandrcane, pošandrcana | |
Definicija
razg. podr. početi pokazivati znake neodmjerenog ponašanja, početi gubiti kontrolu nad svojim društveno prihvatljivim postupcima
Etimologija
✧ ekspr.
