pòturiti
pòturiti svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. pòturen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| poturiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | poturim |
| 2. | poturiš |
| 3. | poturi |
| množina | |
| 1. | poturimo |
| 2. | poturite |
| 3. | poture |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | poturit ću |
| 2. | poturit ćeš |
| 3. | poturit će |
| množina | |
| 1. | poturit ćemo |
| 2. | poturit ćete |
| 3. | poturit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | poturih |
| 2. | poturi |
| 3. | poturi |
| množina | |
| 1. | poturismo |
| 2. | poturiste |
| 3. | poturiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | poturio sam |
| 2. | poturio si |
| 3. | poturio je |
| množina | |
| 1. | poturili smo |
| 2. | poturili ste |
| 3. | poturili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam poturio |
| 2. | bio si poturio |
| 3. | bio je poturio |
| množina | |
| 1. | bili smo poturili |
| 2. | bili ste poturili |
| 3. | bili su poturili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | poturi |
| množina | |
| 1. | poturimo |
| 2. | poturite |
| glagolski prilog prošli | |
| poturivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| poturio, poturila, poturilo | |
| poturili, poturile, poturila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| poturen, poturena, potureno | |
| potureni, poturene, poturena | |
Definicija
| 1. | (što, se) podmetnuti |
| 2. | (komu što) podmetnuti, pripisati bez razloga, podvaliti |
Etimologija
✧ po- + v. turiti
