presamítiti
presamítiti (koga, se) svrš. 〈prez. presàmītīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. presàmīćen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| presamititi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | presamitim |
| 2. | presamitiš |
| 3. | presamiti |
| množina | |
| 1. | presamitimo |
| 2. | presamitite |
| 3. | presamite |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | presamitit ću |
| 2. | presamitit ćeš |
| 3. | presamitit će |
| množina | |
| 1. | presamitit ćemo |
| 2. | presamitit ćete |
| 3. | presamitit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | presamitih |
| 2. | presamiti |
| 3. | presamiti |
| množina | |
| 1. | presamitismo |
| 2. | presamitiste |
| 3. | presamitiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | presamitio sam |
| 2. | presamitio si |
| 3. | presamitio je |
| množina | |
| 1. | presamitili smo |
| 2. | presamitili ste |
| 3. | presamitili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam presamitio |
| 2. | bio si presamitio |
| 3. | bio je presamitio |
| množina | |
| 1. | bili smo presamitili |
| 2. | bili ste presamitili |
| 3. | bili su presamitili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | presamiti |
| množina | |
| 1. | presamitimo |
| 2. | presamitite |
| glagolski prilog prošli | |
| presamitivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| presamitio, presamitila, presamitilo | |
| presamitili, presamitile, presamitila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| presamićen, presamićena, presamićeno | |
| presamićeni, presamićene, presamićena | |
Definicija
ekspr. (pre)saviti (se), pognuti (se) [presamititi se od bola]; presumititi
