prigústiti
prigústiti (komu) svrš. 〈prez. prìgūstīm, pril. pr. -īvši, prid. rad. prigústio〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| prigustiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | prigustim |
| 2. | prigustiš |
| 3. | prigusti |
| množina | |
| 1. | prigustimo |
| 2. | prigustite |
| 3. | priguste |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | prigustit ću |
| 2. | prigustit ćeš |
| 3. | prigustit će |
| množina | |
| 1. | prigustit ćemo |
| 2. | prigustit ćete |
| 3. | prigustit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | prigustih |
| 2. | prigusti |
| 3. | prigusti |
| množina | |
| 1. | prigustismo |
| 2. | prigustiste |
| 3. | prigustiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | prigustio sam |
| 2. | prigustio si |
| 3. | prigustio je |
| množina | |
| 1. | prigustili smo |
| 2. | prigustili ste |
| 3. | prigustili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam prigustio |
| 2. | bio si prigustio |
| 3. | bio je prigustio |
| množina | |
| 1. | bili smo prigustili |
| 2. | bili ste prigustili |
| 3. | bili su prigustili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | prigusti |
| množina | |
| 1. | prigustimo |
| 2. | prigustite |
| glagolski prilog prošli | |
| prigustivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| prigustio, prigustila, prigustilo | |
| prigustili, prigustile, prigustila | |
Definicija
razg. doći do kriznog stanja, doći do stjecaja neugodnih okolnosti ili takvih koje izazivaju neku nužnu radnju, doći do posljednje mogućnosti, iscrpsti mogućnosti za odgađanje rješenja ili odluke; pritisnuti, stisnuti, stegnuti
Etimologija
✧ pri- + v. gẉst
