obmanjívati
obmanjívati (koga) nesvrš. 〈prez. obmànjujēm, pril. sad. obmànjujūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| obmanjivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | obmanjujem |
| 2. | obmanjuješ |
| 3. | obmanjuje |
| množina | |
| 1. | obmanjujemo |
| 2. | obmanjujete |
| 3. | obmanjuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | obmanjivat ću |
| 2. | obmanjivat ćeš |
| 3. | obmanjivat će |
| množina | |
| 1. | obmanjivat ćemo |
| 2. | obmanjivat ćete |
| 3. | obmanjivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | obmanjivah |
| 2. | obmanjivaše |
| 3. | obmanjivaše |
| množina | |
| 1. | obmanjivasmo |
| 2. | obmanjivaste |
| 3. | obmanjivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | obmanjivao sam |
| 2. | obmanjivao si |
| 3. | obmanjivao je |
| množina | |
| 1. | obmanjivali smo |
| 2. | obmanjivali ste |
| 3. | obmanjivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam obmanjivao |
| 2. | bio si obmanjivao |
| 3. | bio je obmanjivao |
| množina | |
| 1. | bili smo obmanjivali |
| 2. | bili ste obmanjivali |
| 3. | bili su obmanjivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | obmanjuj |
| množina | |
| 1. | obmanjujmo |
| 2. | obmanjujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| obmanjujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| obmanjivao, obmanjivala, obmanjivalo | |
| obmanjivali, obmanjivale, obmanjivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| obmanjivan, obmanjivana, obmanjivano | |
| obmanjivani, obmanjivane, obmanjivana | |
Definicija
lažno kome prikazivati i iskrivljavati činjenice da bi se izvršila prijevara; varati, dovoditi u zabludu
Etimologija
✧ vidi ȍbmana
