obòdriti
obòdriti (koga) svrš. 〈prez. òbodrīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. òbodren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| obodriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | obodrim |
| 2. | obodriš |
| 3. | obodri |
| množina | |
| 1. | obodrimo |
| 2. | obodrite |
| 3. | obodre |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | obodrit ću |
| 2. | obodrit ćeš |
| 3. | obodrit će |
| množina | |
| 1. | obodrit ćemo |
| 2. | obodrit ćete |
| 3. | obodrit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | obodrih |
| 2. | obodri |
| 3. | obodri |
| množina | |
| 1. | obodrismo |
| 2. | obodriste |
| 3. | obodriše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | obodrio sam |
| 2. | obodrio si |
| 3. | obodrio je |
| množina | |
| 1. | obodrili smo |
| 2. | obodrili ste |
| 3. | obodrili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam obodrio |
| 2. | bio si obodrio |
| 3. | bio je obodrio |
| množina | |
| 1. | bili smo obodrili |
| 2. | bili ste obodrili |
| 3. | bili su obodrili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | obodri |
| množina | |
| 1. | obodrimo |
| 2. | obodrite |
| glagolski prilog prošli | |
| obodrivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| obodrio, obodrila, obodrilo | |
| obodrili, obodrile, obodrila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| obodren, obodrena, obodreno | |
| obodreni, obodrene, obodrena | |
Definicija
uliti, dati kome volju
