obavíjati
obavíjati (koga, što) nesvrš. 〈prez. obàvījām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| obavijati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | obavijam |
| 2. | obavijaš |
| 3. | obavija |
| množina | |
| 1. | obavijamo |
| 2. | obavijate |
| 3. | obavijaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | obavijat ću |
| 2. | obavijat ćeš |
| 3. | obavijat će |
| množina | |
| 1. | obavijat ćemo |
| 2. | obavijat ćete |
| 3. | obavijat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | obavijah |
| 2. | obavijaše |
| 3. | obavijaše |
| množina | |
| 1. | obavijasmo |
| 2. | obavijaste |
| 3. | obavijahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | obavijao sam |
| 2. | obavijao si |
| 3. | obavijao je |
| množina | |
| 1. | obavijali smo |
| 2. | obavijali ste |
| 3. | obavijali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam obavijao |
| 2. | bio si obavijao |
| 3. | bio je obavijao |
| množina | |
| 1. | bili smo obavijali |
| 2. | bili ste obavijali |
| 3. | bili su obavijali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | obavijaj |
| množina | |
| 1. | obavijajmo |
| 2. | obavijajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| obavijajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| obavijao, obavijala, obavijalo | |
| obavijali, obavijale, obavijala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| obavijan, obavijana, obavijano | |
| obavijani, obavijane, obavijana | |
Etimologija
✧ vidi obàviti
