òdreći
òdreći (se) svrš. 〈prez. odrèčēm/òdreknēm (se), pril. pr. òdrekāvši (se), prid. rad. òdrekao/òdrekla (se) ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| odreći | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | odreknem / odrečem |
| 2. | odrekneš / odrečeć |
| 3. | odrekne / odreče |
| množina | |
| 1. | odreknemo / odrečemo |
| 2. | odreknete / odrečete |
| 3. | odreknu / odreku |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | odreći ću |
| 2. | odreći ćeš |
| 3. | odreći će |
| množina | |
| 1. | odreći ćemo |
| 2. | odreći ćete |
| 3. | odreći će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | odrekoh |
| 2. | odreče |
| 3. | odreče |
| množina | |
| 1. | odrekosmo |
| 2. | odrekoste |
| 3. | odrekoše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | odrekao sam |
| 2. | odrekao si |
| 3. | odrekao je |
| množina | |
| 1. | odrekli smo |
| 2. | odrekli ste |
| 3. | odrekli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam odrekao |
| 2. | bio si odrekao |
| 3. | bio je odrekao |
| množina | |
| 1. | bili smo odrekli |
| 2. | bili ste odrekli |
| 3. | bili su odrekli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | odrekni / odreci |
| množina | |
| 1. | odreknimo / odrecimo |
| 2. | odreknite / odrecite |
| glagolski prilog prošli | |
| odrekavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| odrekao, odrekla, odreklo | |
| odrekli, odrekle, odrekla | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| odrečen, odrečena, odrečeno | |
| odrečeni, odrečene, odrečena | |
Definicija
| 1. | (što) poreći, zanijekati, osporiti |
| 2. | (se) a. prestati priznavati koga ili što [odreći se sina] b. ne htjeti imati što, ne htjeti biti vlasnik čega [odreći se kuće] |
