obrúbiti
obrúbiti (što) svrš. 〈prez. òbrūbīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. òbrūbljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| obrubiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | obrubim |
| 2. | obrubiš |
| 3. | obrubi |
| množina | |
| 1. | obrubimo |
| 2. | obrubite |
| 3. | obrube |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | obrubit ću |
| 2. | obrubit ćeš |
| 3. | obrubit će |
| množina | |
| 1. | obrubit ćemo |
| 2. | obrubit ćete |
| 3. | obrubit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | obrubih |
| 2. | obrubi |
| 3. | obrubi |
| množina | |
| 1. | obrubismo |
| 2. | obrubiste |
| 3. | obrubiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | obrubio sam |
| 2. | obrubio si |
| 3. | obrubio je |
| množina | |
| 1. | obrubili smo |
| 2. | obrubili ste |
| 3. | obrubili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam obrubio |
| 2. | bio si obrubio |
| 3. | bio je obrubio |
| množina | |
| 1. | bili smo obrubili |
| 2. | bili ste obrubili |
| 3. | bili su obrubili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | obrubi |
| množina | |
| 1. | obrubimo |
| 2. | obrubite |
| glagolski prilog prošli | |
| obrubivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| obrubio, obrubila, obrubilo | |
| obrubili, obrubile, obrubila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| obrubljen, obrubljena, obrubljeno | |
| obrubljeni, obrubljene, obrubljena | |
Definicija
zašiti obrub, porubiti, opšiti
Etimologija
✧ vidi òbrub
