okulírati
okulírati nesvrš. 〈prez. okùlīrām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| okulirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | okuliram |
| 2. | okuliraš |
| 3. | okulira |
| množina | |
| 1. | okuliramo |
| 2. | okulirate |
| 3. | okuliraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | okulirat ću |
| 2. | okulirat ćeš |
| 3. | okulirat će |
| množina | |
| 1. | okulirat ćemo |
| 2. | okulirat ćete |
| 3. | okulirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | okulirah |
| 2. | okuliraše |
| 3. | okuliraše |
| množina | |
| 1. | okulirasmo |
| 2. | okuliraste |
| 3. | okulirahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | okulirao sam |
| 2. | okulirao si |
| 3. | okulirao je |
| množina | |
| 1. | okulirali smo |
| 2. | okulirali ste |
| 3. | okulirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam okulirao |
| 2. | bio si okulirao |
| 3. | bio je okulirao |
| množina | |
| 1. | bili smo okulirali |
| 2. | bili ste okulirali |
| 3. | bili su okulirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | okuliraj |
| množina | |
| 1. | okulirajmo |
| 2. | okulirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| okulirajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| okulirao, okulirala, okuliralo | |
| okulirali, okulirale, okulirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| okuliran, okulirana, okulirano | |
| okulirani, okulirane, okulirana | |
Definicija
agr. urezivati izbojak pitome biljke na divlju; cijepiti, kalemiti, navrtati
Etimologija
✧ njem. okulieren ≃ lat. oculus: oko
