òkućiti
òkućiti (se) svrš. 〈prez. - īm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. òkućen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| okućiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | okućim |
| 2. | okućiš |
| 3. | okući |
| množina | |
| 1. | okućimo |
| 2. | okućite |
| 3. | okuće |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | okućit ću |
| 2. | okućit ćeš |
| 3. | okućit će |
| množina | |
| 1. | okućit ćemo |
| 2. | okućit ćete |
| 3. | okućit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | okućih |
| 2. | okući |
| 3. | okući |
| množina | |
| 1. | okućismo |
| 2. | okućiste |
| 3. | okućiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | okućio sam |
| 2. | okućio si |
| 3. | okućio je |
| množina | |
| 1. | okućili smo |
| 2. | okućili ste |
| 3. | okućili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam okućio |
| 2. | bio si okućio |
| 3. | bio je okućio |
| množina | |
| 1. | bili smo okućili |
| 2. | bili ste okućili |
| 3. | bili su okućili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | okući |
| množina | |
| 1. | okućimo |
| 2. | okućite |
| glagolski prilog prošli | |
| okućivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| okućio, okućila, okućilo | |
| okućili, okućile, okućila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| okućen, okućena, okućeno | |
| okućeni, okućene, okućena | |
Definicija
| 1. | steći kuću, stan; skućiti (se) |
| 2. | opremiti kuću, stan |
| 3. | pren. steći obitelj; skućiti (se) |
Etimologija
✧ o (b)- + v. kuća
