oferírati
oferírati nesvrš. 〈prez. ofèrīrām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| oferirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | oferiram |
| 2. | oferiraš |
| 3. | oferira |
| množina | |
| 1. | oferiramo |
| 2. | oferirate |
| 3. | oferiraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | oferirat ću |
| 2. | oferirat ćeš |
| 3. | oferirat će |
| množina | |
| 1. | oferirat ćemo |
| 2. | oferirat ćete |
| 3. | oferirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | oferirah |
| 2. | oferiraše |
| 3. | oferiraše |
| množina | |
| 1. | oferirasmo |
| 2. | oferiraste |
| 3. | oferirahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | oferirao sam |
| 2. | oferirao si |
| 3. | oferirao je |
| množina | |
| 1. | oferirali smo |
| 2. | oferirali ste |
| 3. | oferirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam oferirao |
| 2. | bio si oferirao |
| 3. | bio je oferirao |
| množina | |
| 1. | bili smo oferirali |
| 2. | bili ste oferirali |
| 3. | bili su oferirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | oferiraj |
| množina | |
| 1. | oferirajmo |
| 2. | oferirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| oferirajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| oferirao, oferirala, oferiralo | |
| oferirali, oferirale, oferirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| oferiran, oferirana, oferirano | |
| oferirani, oferirane, oferirana | |
Definicija
knjiš. rij. davati mogućnost da tko što prihvati ili odbaci, ponuditi, dati na izbor; nuditi
Etimologija
✧ njem. offerieren ← lat. offerre
