osvétiti
osvétiti (se) svrš. 〈prez. òsvētīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. òsvēćen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| osvetiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | osvetim |
| 2. | osvetiš |
| 3. | osveti |
| množina | |
| 1. | osvetimo |
| 2. | osvetite |
| 3. | osvete |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | osvetit ću |
| 2. | osvetit ćeš |
| 3. | osvetit će |
| množina | |
| 1. | osvetit ćemo |
| 2. | osvetit ćete |
| 3. | osvetit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | osvetih |
| 2. | osveti |
| 3. | osveti |
| množina | |
| 1. | osvetismo |
| 2. | osvetiste |
| 3. | osvetiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | osvetio sam |
| 2. | osvetio si |
| 3. | osvetio je |
| množina | |
| 1. | osvetili smo |
| 2. | osvetili ste |
| 3. | osvetili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam osvetio |
| 2. | bio si osvetio |
| 3. | bio je osvetio |
| množina | |
| 1. | bili smo osvetili |
| 2. | bili ste osvetili |
| 3. | bili su osvetili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | osveti |
| množina | |
| 1. | osvetimo |
| 2. | osvetite |
| glagolski prilog prošli | |
| osvetivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| osvetio, osvetila, osvetilo | |
| osvetili, osvetile, osvetila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| osvećen, osvećena, osvećeno | |
| osvećeni, osvećene, osvećena | |
Definicija
| 1. | (koga, što) izvršiti osvetu |
| 2. | (se) a. izvršiti osvetu, uzvratiti b. biti kažnjen, loše proći zbog nekog postupka [to bi ti se moglo osvetiti] |
Etimologija
✧ vidi ȍsveta
