ostŕviti se
ostŕviti se svrš. 〈prez. òstṟvīm se, pril. pr. -īvši se, prid. trp. òstṟvljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ostrviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ostrvim |
| 2. | ostrviš |
| 3. | ostrvi |
| množina | |
| 1. | ostrvimo |
| 2. | ostrvite |
| 3. | ostrve |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ostrvit ću |
| 2. | ostrvit ćeš |
| 3. | ostrvit će |
| množina | |
| 1. | ostrvit ćemo |
| 2. | ostrvit ćete |
| 3. | ostrvit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | ostrvih |
| 2. | ostrvi |
| 3. | ostrvi |
| množina | |
| 1. | ostrvismo |
| 2. | ostrviste |
| 3. | ostrviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ostrvio sam |
| 2. | ostrvio si |
| 3. | ostrvio je |
| množina | |
| 1. | ostrvili smo |
| 2. | ostrvili ste |
| 3. | ostrvili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ostrvio |
| 2. | bio si ostrvio |
| 3. | bio je ostrvio |
| množina | |
| 1. | bili smo ostrvili |
| 2. | bili ste ostrvili |
| 3. | bili su ostrvili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ostrvi |
| množina | |
| 1. | ostrvimo |
| 2. | ostrvite |
| glagolski prilog prošli | |
| ostrvivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ostrvio, ostrvila, ostrvilo | |
| ostrvili, ostrvile, ostrvila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ostrvljen, ostrvljena, ostrvljeno | |
| ostrvljeni, ostrvljene, ostrvljena | |
Definicija
| 1. | navići se na strvinu (npr. medvjed koji je inače biljojed) |
| 2. | pren. a. postati do krajnosti zao; poživinčiti se b. (na koga) napasti, navaliti na koga |
