oròditi se
oròditi se svrš. 〈prez. òrodīm se, pril. pr. -īvši se, prid. trp. òrođen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| oroditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | orodim |
| 2. | orodiš |
| 3. | orodi |
| množina | |
| 1. | orodimo |
| 2. | orodite |
| 3. | orode |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | orodit ću |
| 2. | orodit ćeš |
| 3. | orodit će |
| množina | |
| 1. | orodit ćemo |
| 2. | orodit ćete |
| 3. | orodit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | orodih |
| 2. | orodi |
| 3. | orodi |
| množina | |
| 1. | orodismo |
| 2. | orodiste |
| 3. | orodiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | orodio sam |
| 2. | orodio si |
| 3. | orodio je |
| množina | |
| 1. | orodili smo |
| 2. | orodili ste |
| 3. | orodili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam orodio |
| 2. | bio si orodio |
| 3. | bio je orodio |
| množina | |
| 1. | bili smo orodili |
| 2. | bili ste orodili |
| 3. | bili su orodili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | orodi |
| množina | |
| 1. | orodimo |
| 2. | orodite |
| glagolski prilog prošli | |
| orodivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| orodio, orodila, orodilo | |
| orodili, orodile, orodila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| orođen, orođena, orođeno | |
| orođeni, orođene, orođena | |
Definicija
pomoću braka stupiti u srodničke odnose s rodbinom bračnog druga
Etimologija
✧ o (b)- + v. rod
