otpisívati
otpisívati (koga, što, komu) nesvrš. 〈prez. otpìsujēm, pril. sad. otpìsujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| otpisivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | otpisujem |
| 2. | otpisuješ |
| 3. | otpisuje |
| množina | |
| 1. | otpisujemo |
| 2. | otpisujete |
| 3. | otpisuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | otpisivat ću |
| 2. | otpisivat ćeš |
| 3. | otpisivat će |
| množina | |
| 1. | otpisivat ćemo |
| 2. | otpisivat ćete |
| 3. | otpisivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | otpisivah |
| 2. | otpisivaše |
| 3. | otpisivaše |
| množina | |
| 1. | otpisivasmo |
| 2. | otpisivaste |
| 3. | otpisivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | otpisivao sam |
| 2. | otpisivao si |
| 3. | otpisivao je |
| množina | |
| 1. | otpisivali smo |
| 2. | otpisivali ste |
| 3. | otpisivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam otpisivao |
| 2. | bio si otpisivao |
| 3. | bio je otpisivao |
| množina | |
| 1. | bili smo otpisivali |
| 2. | bili ste otpisivali |
| 3. | bili su otpisivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | otpisuj |
| množina | |
| 1. | otpisujmo |
| 2. | otpisujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| otpisujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| otpisivao, otpisivala, otpisivalo | |
| otpisivali, otpisivale, otpisivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| otpisivan, otpisivana, otpisivano | |
| otpisivani, otpisivane, otpisivana | |
Etimologija
✧ vidi otpísati
