otúđiti
otúđiti (se) svrš. 〈prez. òtūđīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. òtūđen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| otuđiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | otuđim |
| 2. | otuđiš |
| 3. | otuđi |
| množina | |
| 1. | otuđimo |
| 2. | otuđite |
| 3. | otuđe |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | otuđit ću |
| 2. | otuđit ćeš |
| 3. | otuđit će |
| množina | |
| 1. | otuđit ćemo |
| 2. | otuđit ćete |
| 3. | otuđit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | otuđih |
| 2. | otuđi |
| 3. | otuđi |
| množina | |
| 1. | otuđismo |
| 2. | otuđiste |
| 3. | otuđiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | otuđio sam |
| 2. | otuđio si |
| 3. | otuđio je |
| množina | |
| 1. | otuđili smo |
| 2. | otuđili ste |
| 3. | otuđili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam otuđio |
| 2. | bio si otuđio |
| 3. | bio je otuđio |
| množina | |
| 1. | bili smo otuđili |
| 2. | bili ste otuđili |
| 3. | bili su otuđili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | otuđi |
| množina | |
| 1. | otuđimo |
| 2. | otuđite |
| glagolski prilog prošli | |
| otuđivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| otuđio, otuđila, otuđilo | |
| otuđili, otuđile, otuđila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| otuđen, otuđena, otuđeno | |
| otuđeni, otuđene, otuđena | |
Definicija
| 1. | (se) udaljiti se od koga ili od čega u duhovnom smislu [otuđiti se od porodice; otuđiti se od ideje] |
| 2. | (što) pren. oduzeti, ukrasti, prisvojiti |
Etimologija
✧ od- (ot-) + v. tuđ
