pànika
pànika ž 〈D L -ici〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | panika |
| G | panike |
| D | panici |
| A | paniku |
| V | paniko |
| L | panici |
| I | panikom |
| množina | |
| N | panike |
| G | panika |
| D | panikama |
| A | panike |
| V | panike |
| L | panikama |
| I | panikama |
Definicija
iznenadan i nekontroliran strah, najčešće bezrazložan, uznemirenost, pometenost, uzbuna koja zahvaća i pojedinca i mnoštvo, izbezumljenost od straha [upasti u paniku; bez panike]
Etimologija
✧ njem. Panik ← fr. panique ≃ Panikós: Panov ≃ Pán (bog pastira koji je u grčkoj mitologiji strašio usamljene putnike)
