naùmiti
naùmiti (što) svrš. 〈prez. nàumīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. nàumljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| naumiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | naumim |
| 2. | naumiš |
| 3. | naumi |
| množina | |
| 1. | naumimo |
| 2. | naumite |
| 3. | naume |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | naumit ću |
| 2. | naumit ćeš |
| 3. | naumit će |
| množina | |
| 1. | naumit ćemo |
| 2. | naumit ćete |
| 3. | naumit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | naumih |
| 2. | naumi |
| 3. | naumi |
| množina | |
| 1. | naumismo |
| 2. | naumiste |
| 3. | naumiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | naumio sam |
| 2. | naumio si |
| 3. | naumio je |
| množina | |
| 1. | naumili smo |
| 2. | naumili ste |
| 3. | naumili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam naumio |
| 2. | bio si naumio |
| 3. | bio je naumio |
| množina | |
| 1. | bili smo naumili |
| 2. | bili ste naumili |
| 3. | bili su naumili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | naumi |
| množina | |
| 1. | naumimo |
| 2. | naumite |
| glagolski prilog prošli | |
| naumivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| naumio, naumila, naumilo | |
| naumili, naumile, naumila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| naumljen, naumljena, naumljeno | |
| naumljeni, naumljene, naumljena | |
Definicija
imati u planu; namjeravati, smjerati
Etimologija
✧ vidi nàum
