mùnđati
mùnđati nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| munđati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | munđam |
| 2. | munđaš |
| 3. | munđa |
| množina | |
| 1. | munđamo |
| 2. | munđate |
| 3. | munđaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | munđat ću |
| 2. | munđat ćeš |
| 3. | munđat će |
| množina | |
| 1. | munđat ćemo |
| 2. | munđat ćete |
| 3. | munđat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | munđah |
| 2. | munđaše |
| 3. | munđaše |
| množina | |
| 1. | munđasmo |
| 2. | munđaste |
| 3. | munđahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | munđao sam |
| 2. | munđao si |
| 3. | munđao je |
| množina | |
| 1. | munđali smo |
| 2. | munđali ste |
| 3. | munđali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam munđao |
| 2. | bio si munđao |
| 3. | bio je munđao |
| množina | |
| 1. | bili smo munđali |
| 2. | bili ste munđali |
| 3. | bili su munđali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | munđaj |
| množina | |
| 1. | munđajmo |
| 2. | munđajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| munđajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| munđao, munđala, munđalo | |
| munđali, munđale, munđala | |
Definicija
razg. pejor.
| 1. | (, što) a. govoriti nerazgovijetno, prigušeno; mrmljati b. govoriti nejasno, obilaziti činjenice, izbjegavati jasnoću; mutiti, prtljati, vrdati, muljati |
| 2. | a. (što) baviti se nejasnim radnjama; mutiti, muljati, petljati b. (što s kim) potajno se dogovarati, sudjelovati u komplotima, u sitnim računima oko čega; petljati s kim |
Etimologija
✧ ≃ njem. Mund: usta
